بانو

بسم الله الرحمن الرحیم

جند وقتی بود اصلا حوصله نوشتن نداشتم ولی دیدم دیگه داره دیر میشه.

بد نیست امشب یه خورده از حرف دلم بگم حرف دل خودم و خیلیای دیگه،چرا اینقدر باید قدر نشناس باشیم ؟! البته اینو دارم به خودم میگم خدای نکرده سوءبرداشت نشه.

ادمای خوب تا وقتی هستن قدرشون رو نمیدونیم ولی هیمنکه از پیشمون رفتن اونوقته که میفهمیم کیا رو ازدست دادیم ،  امثال حضرت علی (ع)، شهید مطهری ها ،شهید بهشتی ها و  گالیله ها... تا میتونیم تهمت میزنیم و یه طرفه به قاضی میریم چقدر این شهید بهشتی رو اذیت کردن ،چقدر مظلوم بود، البته شهید بهشتی رو به عنوان نمونه عرض میکنم ولی همینکه رفت عزیز شد .

این قدر نشناسی تو همه زمانها بوده و حالا هم بد بختانه ادامه داره

حالا هم اگه دقت کنیم ادمایی اطرافمون هستن که چشمامونو بستیم و نمیبینیمشون فقط حرف میزنیم میدونید این حرفای ما چقدر باعث رنجش این عزیزان میشه ؟چرا باید کاری بکنیم که بعدا پشیمون بشیم؟ الان غرق نعمت هستیم و نمیفهمیم ولی همینکه نعمت از دستمون بره اونوقته که به جلز و ولز میافتیم و خدا خدا میکنیم ولی دیگه دیر شده پس تا دیر نشده قدر بدونیم و مواظب باشیم داریم چی میگیم و داریم چی کار میکنیم .

بانو یه تلنگری به خودت بزن.