بانو

بسم الله الرحمن الرحیم

بعضی از مواقع یا بیشتر مواقع انسان در معرض امتحان الهی قرار میگیره اما خودش غافل از همه جاست،انسان تو موقعیت های مختلفی از شادی و گزفتاری قرار میگیره و خوب یا بد اونا رو پشت سر میذاره ولی غافل از اینکه اینا امتحان اللهی بوده و همین امتحان میتونسته مسیر زندگیشو عوض کنه.

یه خاطرهای از علامه جعفری رحمت الله علیه هست که خیلی جالب و تکان دهنده است.علامه جعفری خودشون نقل میکنند که:در زمان طلبگیشون در شب یکی از اعیاد با طلبه های دیگه در یکی از حجره ها جمع بودندو گرم صحبت،یک دفعه خادم مدرسه با یک عکس در دست داخل حجره میشه و وبهشون میگه دوست دارین این خانومه (عکس)حلال وطیب تو این دنیا نصیبتون بشه یا یه لحظه حضرت علی (ع)رو ببینید،طلبه ها عکس رو دست به دست میکنندو میگویند حضرت علی (ع)رو که انشاالله تو اون دنیا میبینیم ولی این خانومه تو این دنیا مال ماباشه بهتره،وقتی عکس به دست علامه میرسه بدون اینکه نگاهی به عکس بیاندازنداونو رد میکنند و میگویند :من یه لحظه دیدار با حضرت علی (ع)رو با هیچ چیز عوض نمیکنم و از اتاق خارج میشن و به اتاقشون میرن همن که در اتاقشون رو باز میکنند میبینند که اتاقشون تغییر کرده و بزرگتر شده ،به ایشون میگویندحضرت علی (ع)تو اون اتاق منتظرتون هستند(در یه اتاق دیگه تو اتاق علامه باز شده بود)علامه وارد اتاق میشن و میبینند که حضرت علی (ع)رو یک تشکی نشسته اند و به بالشتی تکیه دادند.

حال علامه دگرگون میشه از اتاقشون خارج میشن وبه نزد طلبه ها میرن (طلبه ها هنوز در حال دیدن عکس بودند)علامه به طلبه ها میگویند:من به اون چیزی که میخواستم رسیدم شما چطور؟وجریان رو واسشون تعریف میکنند.

آه از نهادشون بلند میشه وگریه میکنندوبه خادم میگویند تو امشب بدجوری مارو امتحان کردی.

خوب ممکنه از خودمون بپرسیم این افسوس به چه دردی میخوره؟اگه این افسوس بتونه تجربه ای باشه واسه دفعه بعد که تو دام شیطون یا هوسمون نیافتیم خوبه اما اگه دفعه بعد هم افسوسه تکرار بشه چی؟

پس حواسمون رو خوب جمع کنیم و مراقب کردار و گفتارمون باشیم و هر لحظه خودمون رو در معرض امتحان اللهی بدونیم.

خدایا چنان کن سرانجام کار                   تو خوشنود باش و ما رستگار